Dat zelfs erkende dierenkenners uit Acht zich wel eens kunnen vergissen mag blijken uit het volgende verhaaltje “ergens” in Acht gehoord.
Enkele weken terug hoorden 2 van deze dierenkenners bij toeval van een voorbijganger, dat hij die avond een ree die voor zijn auto was gesprongen, niet meer had kunnen ontwijken. Het dier was daarbij omgekomen. Na van te schrik te zijn bekomen, was de man verder gereden. Echter niet, dan nadat hij het slachtoffer in de berm van de wei had gelegd. De twee toehoorders, P. v. Br. uit Acht en A. d. W. uit Woensel, zagen direct een unieke kans om de diepvries thuis eens met een malse bout te vullen en gingen snel met de auto op zoek.
Nadat zee op de plaats van het ongeval waren gekomen, werd het dier na enig zoeken in het donker wel snel gevonden even snel ingelaten en toegedekt, waarna ze, dik tevreden huiswaarts togen.
Halverwege wilde de twee d’n buit weleens wat nader bekijken, en er werd gestopt onder een lantaarnpaal, om de juiste waarde vast te stellen.
Daarbij Viel het één en van de twee direct op dat er eigenlijk wel een vrij lange staart onder de deken uitkwam, En nadat de deken was weggetrokken bleek het ree ook nog een lichtblauwe halsband te dragen wat in de vrije natuur toch ook niet elke dag voorkomt. Samen kwamen ze dan ook snel tot de conclusie dat het hier zeker geen ree betrof, maar een andere diersoort: een hazewindhond.
Nadat het schaamrood enigszins van de kaken was weggetrokken, werd de weg naar huis snel vervolgd. Vastbesloten om er NIEMAND, maar dan ook NIEMAND iets over te vertellen, want een reputatie als dierenkenner is snel gedeukt nietwaar ? ? ?
POETS WEDER POEST.
Met dank aan Jan Vriens… dit verhaal komt uit Op Acht April 1978